“Doğu – Batı” sorunu, modern Türk Edebiyatı’nın en önemli meselelerinden biri olarak tanımlanabilir. Peyami Safa’nın 1931 yılında yayımlanan Fatih – Harbiye romanı da bu konuyu ele alan romanlar arasında en meşhur, en karakteristik örneklerden bir tanesidir. 
                                                                                                  
İstanbul’un Batılılaşmış, “modern” semtlerinden “Harbiye” ile, geleneksel, Doğulu semtlerinden “Fatih’ arasında gidip gelen tramvayı başlığına koyan roman, Fatihli Neriman’ın bu iki kültür arasında bocalamasını konu alır.
 
Bu açıdan Fatih – Harbiye, “Doğu – Batı” temasını sosyal, kültürel ya da edebi olarak anlamak isteyenler için iyi bir başlangıç noktası teşkil eder. Çünkü Peyami Safa, yaklaşık yüz sayfalık bu romanı süresince bu konuyu fazla gizlemeden, başka konularla ilgilenmeden ele alır.